Gegeten bij de nieuwe eigenaren Zwigt & Bosma had ik nog nooit. Nu echter tekende ik voor het viergangen-menu. Het is al weer een dag of wat geleden, dus de details zullen me wel ontgaan, maar dat zij me vergeven.
Het schijnt dat de heren Zwigt en Bosma een rolverdeling hebben, waarbij de één de wijndeskundige is en de andere het voedsel onder beheer heeft. Of dat zo is weet ik niet, maar hoe het ook zij, beide kweten zich op uitmuntende wijze van hun taak. Elke gang werd even vriendelijk als deskundig toegelicht, en over de wijn kan ik zeer bepaald niet klagen!
Een wijndeskundige ben ik niet. Maar ik weet wel wat lekker is! Zwervend over de binnenweggetjes van Frankrijk heb ik steevast een perfect werkende methode om tot een goed glas te geraken: ik vraag naar de 'vin de la région'. Dan beginnen de oogjes van de Patron te glimmen en, trots op het lokale product, komt ie dan met iets verrukkelijks aanzetten. Ben ik in Parijs of zo, waar volgens mij geen wijn groeit, vraag ik om een 'vin fort, rouge' en ook dat valt nooit tegen.
Maar deze trucs had ik vandaag niet nodig, ik liet me gaarne voorlichten en sturen.
Bij de amuses – een piepklein rauwkostschoteltje waarin tot mijn vreugde pittige radijs naar voren kwam, begeleid door een likje overheerlijke (truffel?)mayonaise – en een borrelglaasje fluwelen spinaziesoep met daarin – hoe goddelijk! – gerookte paling – werd mij een frisse Riesling uit de Elzas aanbevolen, van het huis Muré. Dat was een goede keus en paste ook uitstekend bij de eerste gang: huisgerookte zalm begeleid door makreelmousse en tzatziki. Ik hield me in en likte nog net niet het bord af.
Voor de volgende gang werd mij een rode wijn uit Oostenrijk geadviseerd. Helaas ben ik de details vergeten, maar het was van de Zweitgelt druif en bleek een lekkere, zeer drinkbare allemansvriend, die er goed in viel en ook weer perfect bij het eten paste. Ik was pas in Oostenrijk geweest bij de meeting van de Tatra Freunde, en daar dronken we ook prima wijnen, dus Oostenrijk klonk wel vertrouwd. Zekere lucullische trekjes zijn Tatra liefhebbers niet vreemd.....
In de volgende gang werd ik verrast door een onweerstaanbare eend in Cumberland saus. Nu heb ik mijn halve beroepsleven in en met Engeland doorgebracht, maar deze saus kende ik nog niet. Op het gevaar af in herhaling te vervallen, zou ik ook de eend en deze saus als goddelijk willen omschrijven!
Voor de hoofdgang werden alle registers opengetrokken. Niet alleen een grote gamba, maar ook ossehaas en …. draadjesvlees, van Oma-kwaliteit! Bij dit welgevulde bord werd een schaaltje patat geserveerd, waarbij heel attent werd gevraagd of ik dat bliefde. Ik had tenslotte ook al haast vol kunnen zijn na al die heerlijkheden! Maar de patat was gloeiend heet en knapperig, en zoals het hoort in Nederland, was er ook een schaaltje mayo bij. Beide heb ik dan ook eer aangedaan, nog steeds ook nippend van de rode wijn uit Oostenrijk! En ik mag ook niet nalaten om de interessante, vrijwel vergeten groenten als pastinaak te noemen die hier werden geserveerd.
Aan alles komt een eind. Tenslotte zat ik al meer dan twee uur te tafelen. Hier krijg je de tijd om te genieten, de gangen worden in rustig tempo geserveerd. Niemand had kennelijk haast, een verademing. Maar ook de laatste gang had het in zich. Een vriendelijke jongen verscheen met een coupe ijs, altijd een dessert waarmee je wat mij betreft niet de fout in kan gaan. Maar ijs dat was bestrooid met kruimels Fryske Dúmkes kende ik nog niet!
Na deze slotapotheose ben ik rustig huiswaarts gekeerd, overwoog nog even of ik één van mijn favoriete whisky's aan wilde spreken, maar liet dat toch maar achterwege. Nóg een hoogtepunt was vandaag niet meer noodzakelijk. Maar bij Noflik zien ze me vast en zeker nog wel eens terug!

Amuses, voorgerecht, tussengerecht en hoofdgerecht niets op aan te merken, maar toen kwam het dessert; bediening vroeg wat wij wilden (ik dacht echt voor BIJ het dessert) koffie of dessertwijn. Wij gingen voor de koffie, want we moesten nog terug in de auto. Maar wat bleek, het kopje koffie was de laatste gang van het viergangenmenu. Ik begrijp best dat ze ergens op moeten bezuinigen; maar niet op deze manier volgens mij. Dit is volgens ons “krimpflatie” .